Indeks
DEPRESJA…
Depresja to stan głębokiego załamania wewnętrznego, gdzie często ludziom wydaje się, że już nie żyją a serce ich nadal bije. Przekonanie o własnej śmierci zdarza się na tyle często, że zjawisku temu nadano nazwę UROJENIE KOTARDA - od nazwiska psychiatry, który zajmował się tymi przypadkami. Depresja kliniczna w sposób szczególny zmienia odczuwanie życia. Do jej objawów zalicza się : - rozpacz,
- poczucie winy,
-wyczerpanie,
-lęk,
-ból,
-spowolnienie poznawcze,
co często sprawia, że ludzie na nią cierpiący wyrażają chęć śmierci, a co siódmy z chorych spełnia to pragnienie popełniając samobójstwo. W dzisiejszych czasach nikt nie ma już wątpliwości, że istnieje związek przyczynowy między aktywnością mózgu a nastrojami (zmieniają się też odczucia).Depresja jest czymś więcej niż nastrojem - przynosi ona zmiany fizyczne jak zmęczenie, ból, zaburzenia snu i apetytu. Pogarsza pamięć, spowalnia myślenie, powoduje niemożność okazywania miłości, życie traci sens. Badania mówią, że mózg ludzi w stanie depresji jest znacznie mniej aktywny niż u ludzi zdrowych. Wykazują oni podobny wzorzec aktywności mózgu jak cierpiący na schizofrenię negatywną (zamknięci w sobie - apatyczni). Do innych martwych okolic u ludzi z depresją zalicza się części płata ciemieniowego, płata skroniowego, które kojarzą się z uwagą nakierowaną na zjawiska zachodzące w świecie zewnętrznym. Sugeruje to, iż mózg w stanie depresji jest zwrócony do wewnątrz, nastawiony na własne myśli, dlatego też ludzie w depresji słabiej reagują na bodźce zewnętrzne. Inny wyraźny obszar mniejszej aktywności znajduje się z przodu mózgu w odbiorczym końcu dziesiątków dróg nerwowych. Lokalizacja kory zakrętu obręczy sprawia, że jest to znakomity kandydat do roli ośrodka sterującego emocjami i tak też jest w istocie. Wysoka aktywność tej okolicy towarzyszy manii - stanowi nadpobudliwość, euforię, przepełnionej optymizmem wiary w siebie - czyli zupełnemu przeciwieństwu depresji. Poczucie całościowego powiązania wydarzeń, ich szczególnego znaczenia, jest też cechą paranoi, w której kierunku mania czasem podąża. Paranoja jest jednym z objawów schizofrenii, ta zaś ma związek z wahaniami poziomu dopaminy, która aktywuje korę podczołową. Mimo, że mózg osób w depresji wykazuje ogólnie mniejszą aktywność, to w pewnych jego okolicach obserwuje się nadaktywność. Jedną z takich okolic jest zewnętrzny brzeg płata przedczołowego, odpowiedzialny za przechowywanie w świadomości odległych wspomnień. Drugą taką okolicą jest jądro migdałowate odpowiedzialne za odczucia negatywne, a trzecią jest górna pośrodkowa część wzgórza, która to stymuluje jądro migdałowate. Wreszcie czwarta okolica to przednia kora zakrętu obręczy odpowiedzialna za koncentrację. Obszary te są ze sobą połączone drogami nerwowymi w taki sposób, że aktywacja jednej stymuluje pozostałe. Z tego wniosek, że depresja jest spowodowana przez aktywację obwodu, w którym jądro migdałowate przekazuje ujemne uczucia do świadomości, płat czołowy wydobywa odległe wspomnienia odpowiadające tym uczuciom, kora przedniej części zakrętu obręczy przyłącza się do nich i nie pozwala na przeniesienie uwagi na zjawiska o bardziej optymistycznym wydźwięku, wzgórze zaś zapewnia aktywność całemu temu obwodowi. Uzyskujemy tu wyjaśnienie skuteczności leków podwyższających poziom neuroprzekaźników. Uruchamiają one te obszary, które trzeba, a wyłączają te, które nie powinny być włączone.
Depresja to stan głębokiego załamania wewnętrznego, gdzie często ludziom wydaje się, że już nie żyją a serce ich nadal bije. Przekonanie o własnej śmierci zdarza się na tyle często, że zjawisku temu nadano nazwę UROJENIE KOTARDA - od nazwiska psychiatry, który zajmował się tymi przypadkami. Depresja kliniczna w sposób szczególny zmienia odczuwanie życia. Do jej objawów zalicza się : - rozpacz,
- poczucie winy,
-wyczerpanie,
-lęk,
-ból,
-spowolnienie poznawcze,
co często sprawia, że ludzie na nią cierpiący wyrażają chęć śmierci, a co siódmy z chorych spełnia to pragnienie popełniając samobójstwo. W dzisiejszych czasach nikt nie ma już wątpliwości, że istnieje związek przyczynowy między aktywnością mózgu a nastrojami (zmieniają się też odczucia).Depresja jest czymś więcej niż nastrojem - przynosi ona zmiany fizyczne jak zmęczenie, ból, zaburzenia snu i apetytu. Pogarsza pamięć, spowalnia myślenie, powoduje niemożność okazywania miłości, życie traci sens. Badania mówią, że mózg ludzi w stanie depresji jest znacznie mniej aktywny niż u ludzi zdrowych. Wykazują oni podobny wzorzec aktywności mózgu jak cierpiący na schizofrenię negatywną (zamknięci w sobie - apatyczni). Do innych martwych okolic u ludzi z depresją zalicza się części płata ciemieniowego, płata skroniowego, które kojarzą się z uwagą nakierowaną na zjawiska zachodzące w świecie zewnętrznym. Sugeruje to, iż mózg w stanie depresji jest zwrócony do wewnątrz, nastawiony na własne myśli, dlatego też ludzie w depresji słabiej reagują na bodźce zewnętrzne. Inny wyraźny obszar mniejszej aktywności znajduje się z przodu mózgu w odbiorczym końcu dziesiątków dróg nerwowych. Lokalizacja kory zakrętu obręczy sprawia, że jest to znakomity kandydat do roli ośrodka sterującego emocjami i tak też jest w istocie. Wysoka aktywność tej okolicy towarzyszy manii - stanowi nadpobudliwość, euforię, przepełnionej optymizmem wiary w siebie - czyli zupełnemu przeciwieństwu depresji. Poczucie całościowego powiązania wydarzeń, ich szczególnego znaczenia, jest też cechą paranoi, w której kierunku mania czasem podąża. Paranoja jest jednym z objawów schizofrenii, ta zaś ma związek z wahaniami poziomu dopaminy, która aktywuje korę podczołową. Mimo, że mózg osób w depresji wykazuje ogólnie mniejszą aktywność, to w pewnych jego okolicach obserwuje się nadaktywność. Jedną z takich okolic jest zewnętrzny brzeg płata przedczołowego, odpowiedzialny za przechowywanie w świadomości odległych wspomnień. Drugą taką okolicą jest jądro migdałowate odpowiedzialne za odczucia negatywne, a trzecią jest górna pośrodkowa część wzgórza, która to stymuluje jądro migdałowate. Wreszcie czwarta okolica to przednia kora zakrętu obręczy odpowiedzialna za koncentrację. Obszary te są ze sobą połączone drogami nerwowymi w taki sposób, że aktywacja jednej stymuluje pozostałe. Z tego wniosek, że depresja jest spowodowana przez aktywację obwodu, w którym jądro migdałowate przekazuje ujemne uczucia do świadomości, płat czołowy wydobywa odległe wspomnienia odpowiadające tym uczuciom, kora przedniej części zakrętu obręczy przyłącza się do nich i nie pozwala na przeniesienie uwagi na zjawiska o bardziej optymistycznym wydźwięku, wzgórze zaś zapewnia aktywność całemu temu obwodowi. Uzyskujemy tu wyjaśnienie skuteczności leków podwyższających poziom neuroprzekaźników. Uruchamiają one te obszary, które trzeba, a wyłączają te, które nie powinny być włączone.
